استان پنجم

شوراهای شهر به عنوان یک عنصر از مدیریت‌ شهری در اداره شهر ها در سطح محلی نقش مهمی را دارد .تشکیل شوراهای اسلامی شهرها،می‌ تواند نقطه عطفی برای مدیریت مشارکتی در ایران باشد.اما پس از 13 سال از تشکیل این نهاد اجتماعی هنوز صورت عملی مناسبی در این راستا پیدا نکرده است. شورا ها هنوز هم بعد از سه دوره نتوانسته خودش را پیدا کند. شورا عصاره یک خرد جمعی است برای کارهای بزرگ که افراد دور هم جمع شوند. این موضوع در کشور ما عملی نشده است و فرهنگ کار شورایی شکل نگرفته است. در یک کلام،شورا جایگاه خود را پیدا نکرده است. چرا ؟
الان کار شورای های شهر، انتخاب شهردار است در حالی که در مدیریت شهری واحد، کلید شهر باید دست شهردار و شورای شهر باشد. مدیریت شهری یعنی اینکه تمام دستگاه های خدمات رسان اعم از فاصلاب، مخابرات، شرکت گاز و... باید زیر نظر شورای شهر و شهردار باشند.شهرهای ما الان از جایگاه های متعدد مدیریت می شود، در حالی که بحث مدیریت یکپارچه شهری امری است که نیازمند توجه جدی است.
ضعیف حرکت کردن به شوراهای شهر آسیب می زند. اگر نباشند، بهتر از این نوع کار کردن است یا اینکه شورا ها تکانی بخورند. دلیلش این است که شوراها جایگاهی در نظام تصمیم گیری کشور ندارد. تا وقتی که شورا ها جایگاهش در حد یک نهاد مشورتی است، مردم به شوراها توجه پیدا نمی کنند. شورا باید خودش جایگاهش را تعریف کند. اختلاف بین شوراها یکی از آسیب های کنونی این نهاد است که منجر به تضعیف شوراها شده است . از طرفی باید فرهنگ شورایی کار کردن ایجاد شود. الان یکی از آسیب های ما این است که در شوراها برخی از افراد اصلا فرهنگ شورایی کار کردن را ندارند و می خواهند تک کار کنند.
یکی از مشکلات هم این است که در شهری های کوچک، قبیله ای رای دادن ترویج می شود و در شهر های بزرگ هم افراد متخصص وارد عرصه نمی شوند. شوراها برای اینکه از جایگاه کنونی خارج شوند لازم است از افراد متخصص خواست وارد این عرصه شوند و برای آنها تبلیغات هم کرد.